Berio: Coro; Cries of London. Noors Solistenkoor en Omroeporkest o.l.v. Grete Pedersen. BIS SACD 2391 (73’26”). 2019

Berio’s Coro is een compositie voor 40 vrij solistisch optredende stemmen en 44 instrumentalisten die allen samen dicht bij elkaar op het podium zitten en is sterk geassocieerd met de bloedige coup waarmee generaal Pinochet in 1973 in Chili aan de macht kwam en het protest daartegen. De 16 deeltjes klonken voor het eerst tijdens het Donaueschingen Festival in 1976 en daarna in 1977 tijdens het Salzburg Festival onder Leif Segerstam. 

Berio gebruikte vooral teksten van Pablo Neruda (‘Kom en aanschouw het bloed in de straten’), maar voegde daar materiaal uit derde wereld culturen van Amerikaanse Sioux en stammen uit Polynesië, Gabon, Zuni en teksten uit Berio’s eigen Venetië aan toe om deze vervolgens in het Duits te laten zingen. Het ensemble wordt meestal in kleinere eenheden gebruikt. Momenten van massale sonoriteit staan tegenover passages die van een simpele eenvoud zijn.

Als referentie kan de opname die Berio zelf met het Keuls omroeporkest en -koor (DG 423.902-02, 471.587-2, later heruitgegeven op Brilliant Classics 9018) uit 1979 dienen. Er zijn ook opnamen van Lucas Vis met het Koor van de Beierse omroep en het Omroeporkest Frankfurt (Col Legno WWE 2003) en van Leif Segerstam met het ORF koor en omroeporkest (Orfeo C 626-041 B).

Die vergelijking doorstaan de helder en duidelijk zingende en spelende Noren met vlag en wimpel.

Berio schreef zijn Cries of London op basis van de reclamekreten van vroegere Londens straatkooplui die hun cosmetica, knoflook en kleding met Cockney accent en al aanbieden in 1974 voor de King’s Singers met 2 countertenoren, een tenor, twee baritons en een bas, later herzag hij het werk voor 2 sopranen, 2 alten, 2 tenoren en 2 bassen. Zo ging het in 1977 in première door Swingle 2. Maar er lijkt niets op tegen om dit werk door een groter koor te laten zingen en ook dat gebeurt hier op wonderwel geslaagde wijze.