Bonis: Le songe de Cléopâtre. Suite en forme de valses op. 35/9; ‘Le songe de Cléopâtre’ op. 180; ‘Valses-caprices’ op. 87 nr. 1-6; ‘Pavane’ op. 81; ‘Echo’ op. 89; ‘Narcise’ op. 90; ‘Ariel’ op. post. 129; ‘Agitato’ op. 120; ‘Pensées d’automne’ op. 19; ‘Clair de lune’; ‘Étude de concert’ op. 136; ‘Berceuse’ op. 23/1; ‘Suite dans le style ancien’ op. 127; Wals ‘Los gitanos’ op. 15/2. Claudine Simon en Laurent Martin. Ligia digital LIDI 013241-12 (63’35”). 2011

Wie de moeite neemt om zich even te verdiepen in het leven van de Franse componiste Mélanie Bonis (1858 - 1937) zal zien dat ze het niet makkelijk had. Ze mocht weliswaar studeren aan het Conservatorium in Parijs, waar ze bij Guiraud kon studeren en Pierné en Debussy als studiegenoten had, maar om een huwelijk met Amédée Hettich te voorkomen, huwelijkten haar ouders haar in 1883 uit aan de 22 jaar oudere industrieel Albert Domange die al tweemaal weduwnaar was en vijf kinderen in hun huwelijk meebracht. Tot 1889kreeg ze van hem drie kinderen en toen er een vierde kind werd geboren, bleek dat van haar oude geliefde Hettich te zijn nadat hun relatie weer was opgeleefd.

Pas nadat rond de eeuwwisseling de familiaire verplichtingen wat minder waren geworden, kwam Bonis weer tot componeren. Tot het begin van W.O. I schreef ze - de belangrijkste daaronder tussen 1892 en 1914 - ongeveer driehonderd werken en won daarmee ook diverse prijzen; ze werd ook lid en secretaresse van de Société des compositeurs. In haar laatste vijftien levensjaren raakte ze echter geïsoleerd en werd door ziektes gekweld.

Haar stijl is laatromantisch met een voorkeur voor impressionistische en oriëntaalse uitingen, wat wordt aangetoond door een positie tussen Franck en Debussy’s impressionisme en in verband staat met Fauré en Pierné.

In de op deze cd opgenomen werken voor pianosolo en duo is te horen hoe de componiste beschikte over een grote dosis klankpoëzie die concreet steeds melodisch en helder gestructureerd vorm krijgt. Het is - vooral ook dankzij het mooie spel van Claudine Simon (die alleen het merendeel de grootste last draagt) en Laurent Martin - een aangename ervaring om hiernaar te luisteren en af en toe terug te keren.

De moeite waard is verder de opname van beide Pianokwartetten door het Mozart Pianokwartet (MDG 912-461-3).