Beethoven: Pianoconcert nr. 0 in Es WoO. 4 (bew.); ‘Allegro non più molto’ in C WoO. 33/4 (bew.); Pianokwintet in Es op. 16. Markus Becker (p) met het Ma’alot kwartet. AVI 855.3110 (65’31”). 2019

Wat aardig om de leden van het Ma’alot blaaskwintet te horen in drie werken voor piano en blazers van Beethoven. Daarvan is alleen het Kwintet uit 1801 origineel en goed bekend. De andere stukken zijn bewerkingen door klarinettist Ulf-Guido Schäfer. Het Pianoconcert van de 14-jarige componist uit 1784 berust op een reconstructie van Howard Shelley en behalve Shelley zelf maakten ook Ronald Brautigam en Philippos Tsachouris daar opnamen van, maar hier klinkt het in gereduceerde kamermuziekvorm nog transparanter en indrigender.

Het ‘Allegro non più molto’ is het eerste van drie stukken die Beethoven in 1799 schreef voor een Flötenuhr. Het werd pas vorige eeuw gepubliceerd en in de praktijk meestal op orgel uitgevoerd. De hier te horen bewerking is een stuk charmanter.

Het Kwintet op. 16 is ongetwijfeld geïnspireerd door Mozarts gelijksoortige kwintet KV 452 en meestal verschenen beide stukken samen op cd sinds Walter Gieseking, Dennis Brain c.s er een prachtopname van maakten (Testament SBT 1091). Vooral het andante cantabile is bijzonder fraai.

De vertolkingen zijn behalve bij Ulf-Guido Schäfer in de bekwame handen van Christian Wetzel (h), Sybille Mahni (hrn) en Volker Tessmann (fag).