Boccherini: Cellosonates nr. 1 in A G, 13, 2 in C G. 6 , 3 in G G. 5, 4 in Es G. 10, 5 in F G. 1, 6 in A G. 4. Dmitri Dichtiar (vc), Pavel Serbin (vc) en Thorsten Bleich (luit, git., theorbe). Coviello COV 920005 (2 cd’s, 1u., 41’36”). 2017

Al werd hij wel onderschat en afgedaan als ‘Mevrouw Haydn’, kan het belang van Luigi Boccerini (1743 - 1805) voor de ontwikkeling van de cellomuziek niet worden onderschat. Zelf bespeelde hij het instrument virtuoos en hij schreef er een ontzettend groot aantal werken voor, Wie dat precies wil weten, moet maar eens wiki raadplegen. Behalve Celloconcerten komen in die lijst natuurlijk ook de Cellosonates voor. Ze zijn gerangschikt naar type: Cello en basso (vaak tweede cello) volgens de G nummering uit de catalogus die Yves Gérard in 1969 samenstelde. De bevat van G 1 - G 19, van G 562 - 580 en onder G deest 7 sonates waarbij er nog enige bij komen: G 2b, 4b en G 565b.

Van deze werken bestaat een zg. volledige opname van 26 stuks op vier cd’s niet feilloos, maar mooi gepolijst gespeeld door Luigi Puxeddu (Brilliant Classics 93784). 

Uit dat grote aantal maakten de hier eerder gesignaleerde Les basses réunies (Alpha 409) een keuze van drie. De in Duitsland actieve barokcellist Dmitry Dichtiar gaat een stapje verder en koos er voor zijn dubbelalbum zes voor cello en 1-4 begeleidende instrumenten die begin jaren 1770 als eerste stel in Londen werden gepubliceerd. Het zijn technisch veeleisende, heel melodieuze virtuoze composities die hij heel mooi voordraagt en van versieringen voorziet. Zijn kompanen geven hem goede steun.