Beethoven: Ouverture Coriolan op. 62; Pianoconcert nr. 4 in G op. 58; Ouverture Die Geschöpfe des Prometheus op. 43. Kristian Bezuidenhout met de Freiburger Baroksolisten o.l.v. Pablo Heras-Cassado. Harmonia Mundi HMM 90.2413 (45’38”). 2017

 

Nadat hij de Pianoconcerten nr. 2 en 5 (Harmonia Mundi HMM 90.2411) had opgenomen, volgt nu nr. 4 van Bezuidenhout waardoor het erop lijkt dat ook nr. 1 en 3 nog zullen volgen. Maar in plaats van nr. 4 te combineren mrt een van die andere ontbrekende is gekozen voor een tweetal Ouvertures, met als eerste gevolg een vrij korte speelduur. 

Dit Pianoconcert nr. 4 is een van Beethovens meest persoonlijke uitingen omdat hij de concertvorm stevig bij het nekvel pakt en schudde er heftig aan door de piano met een rustig tempo alleen te laten inzetten (Mozart deed dat eerder in KV. 271) voordat we belanden in het confronterende andante con moto waarin de piano langzaam het orkest gaat overstemmen en het dan hypnotiseert met een reeks akkoorden die net zo chromatisch zijn als bij Liszt. En later met een cadens die een lang aangehouden triller van een schroeiende intensiteit bevat. Het werk eindigt met een uitbundige dans waarin de piano boven het orkest schittert, erop reageert en dan in een andere harmonische richting weg danst.

In de kleine groep ‘historisch verantwoorde’ vertolkingen is deze zeer geslaagd. Ik ben alleen wat ongelukkig met de programmasamenstelling en ook niet echt tevreden over de klank van de fortepiano van Regier naar een model van Graf uit 1824. Ronald Brautigam (BIS SACD 2274) gebruikt in zijn volledige opname met Willens een mooier klinkend instrument.