Beethoven: Serenades in D op. 41 H. A 12 en in D op. 25; ‘Largo’ uit Pianoconcert nr. 1 in C op. 15 (bew. T. Böhm). Luisa Sello (fl), Bruno Canino (p), Myriam Dal Don (v) en Giuseppe Mari (va). Dynamic CDS 7886 (59’16”). 2019

 

Het voordeel van een Beethovenjaar als 2021 is dat ook wat meer aandacht wordt besteed aan zijn onbekendere en tamelijk verwaarloosde werken.  Die bevinden zich vooral in zijn kamermuziek. De vroegste bijdrage op deze cd in een arrangement voor fluit en piano dat de Münchense Theobald Böhm (1794 - 1881) als fluitist ten eigen gerieve maakte van het largo uit het Pianoconcert nr. 1. Hij was ook uitvinder en perfectioneerde de dwarsfluit en bedacht ook het Böhmsysteem, een technische voorziening met brillen en kleppen die het bespelen van houten blaasinstrumenten vergemakkelijkt. Het is best aardig dat relatief nogal lang durende deel uit het Pianoconcert in andere, bescheiden, maar fraai gespeelde vorm te horen.

De voor Beethovens den heel luchtige en vrolijke Serenade in D voor fluit, viool en altviool werd rond 1797 geschreven, maar pas in 1802 als op. 25 gepubliceerd. Het werk moet zo goed in de smaak zijn gevallen, dat zowat een jaar later al een tweede versie voor fluit en piano op. 41 volgde. In principe zijn de werken identiek, maar ze verschillen behoorlijk in frasering, kleur en de rol die de instrumenten spelen, ook ontbreekt nu een baslijn.   De delen bestaan vooral uit variaties. Daarom is het zo aardig dat ze meteen na elkaar kunnen worden beluisterd om de verschillen vast te stellen.

Het is heel zonnige, onderhoudende muziek die door de betrokken Italiaanse musici die dat aspect goed zijn toevertrouwd verrukkelijk met soms even een serieus moment wordt gespeeld.