Boerman: Tapemuziek. Musique concrète; Alliage; Alchemie; De zee; Variant nr. 4 (uit 9 varianten). Near 04 (61’26”). 1998

 

Samen met Dick Raaijmakers en Ton Bruynèl behoorde Jan Boerman (1923 - 2020) tot de uitzonderingen in de Nederlandse muziekwereld die de mechanische muziekuitoefening vervingen door een nog vrij primitieve autonome elektronische en daar een humaan karakter aan te geven.

In 1959 kreeg hij de mogelijkheid om aan de elektronische studio van de T.U. Delft te gaan experimenteren en realiseerde zich dat hij met een heel nieuwe klankwereld te maken kreeg en niet met een nabootsing van instrumentale muziek, zoals dat bij zijn voorgangers Henk Badings en Ton de Leeuw nog het geval was.

Zijn eerste succes kam in 1961 met het 13’32’ durende Alchemie dat Rudi van Dantzig gebruikte voor zijn ballet Monument voor een gestorven jongen. In 1982 ontving Boerma de Matthijs Vermeulen prijs voor zijn complete oeuvre en de volledige uitgave daarvan op 5 cd’s, die thans verkrijgbaar zijn op Near CV-4/8 een Edison. In 1997 maakte Boerman zijn laatste elektronische compositie Ruïne, hij leed toen al aan beginnende doofheid.

Aan de hand van deze cd met aan dat album ontleend  materiaal is het mogelijk om kennis te maken met Boermans idealen en streven en te bepalen in hoeverre dat uniek of  intussen alleen maar gedateerd is.