Berwald: Groot septet voor klarinet, fagot, hoorn, viool, altviool, cello en contrabas in Bes; Kwartet voor piano, klarinet, hoorn en fagot in Es; Serenade voor tenor, klarinet, hoorn, altviool, cello en contrabas in F. Patrick Vogel (t), Maximilian Krome (kl), Rie Koyama (fag), Pascal Deuber (hrn), Sarah Christian (v), Yuko Hara (va), Tristan Cornut (vc), Juliana Bruckmann (cb) en Kiveli Doerken (p), MDG MDG 903.2189-6 (60’48”). 2019
De Zweed Franz Berwald (1796 - 1868) kan worden omschreven als een part-time componist want tot zijn andere bezigheden behoren het directeurschap van een orthopedisch instituut en het eigendom van een zaagmolen. Hij werd vooral bekend met zijn Symfonieën. Zijn beste muziek is uit de jaren 1840. Maar ook zijn vroege kamermuziek is zeker niet te versmaden. Daartoe behoort onder meer het Septet uit 1828 met dezelfde bezetting als bij Beethoven tot de beste. Het is een heel kleurig werk, dat prachtig is geschreven voor de blazers, vooral in de finale die klarinettist Maximilian Krome veel mogelijkheden biedt om te schitteren. Maar ook de overige musici leveren spirituele bijdragen. Dat maakt dat de vertolking op vergelijkbaar hoog niveau staat met die van het Nash ensemble (CRD 3344), het Gaudie ensemble (Hyperion CDD 22053) en het Lysell kwartet met vrienden (Musica Svedica MSCD 520).
Van nog vroeger datum is het Pianokwintet in Es uit 1819, Het is van de toen 23-jarige. Bijster origineel is het niet met zijn invloeden van Hummel en Spohr, maar er is wel spreke van een grote en aantrekkelijke melodische inventiviteit, met name in het korte adagio en van een prachtige pianopartij á la Weber in de finale. De pianiste Hilda Thegerström schijnt een belangrijke inspiratiebron te zijn geweest.
De Serenade voor tenor en zes instrumenten is uit 1827. De uitgesproken lyrische behandeling van de tenorstem maakt deze haast tot een der blazers. Het stuk heeft het karakter van een scène uit een opera buffa en wordt als zodanig na een lange inleiding door Patrick Vogel gezongen.
Ook de overige bijdragen worden geheel in overeenstemming met Berwalds melodieusheid en licht naïeve charme uitgevoerd en de mooie opname plaatst alles in het juiste perspectief. Een heel mooi alternatief van het dubbelalbum van het Gaudierensemble met Marieke Blankestijn en Iris Juda uit 1995.