Brahms: Variaties en fuga over een thema van Händel op. 24; Ballades op. 10 nr. 1-4. Nelly Akopia-Tamarina. Pentatone PTC 5186-677 (63’38”). 1996

 

Zelfs Wikipedia is vrij vaag over de achtergrond van de Russische pianiste Nelly Akopia-Tamarina. Ze studeerde in de jaren vijftig in Moskou bij Goldenweiser, won in de jaren zestig vorige eeuw wat pianoconcoursen, speelde mooi Schumann en behoort tot de grande dames van de Russische pianotraditie die teruggaat tot Anton Rubinstein. Ze schijnt weinig voor publiek op te treden en als dat gebeurt worden er gauw microfoons bij gezet. De opnamen zijn blijkbaar wat tersluiks gemaakt toen ze in Britten The Maltings, Snape werden gemaakt. Waarom ze nu pas door Pentatone zijn uitgegeven is een onbeantwoorde vraag.

De uitvoeringen zijn wel bijzonder, om te beginnen door wat trage momenten in de verder best virtuoze voordracht die mogelijk daardoor des te indringender is omdat ze sommige variaties erg tot het extatische uitdiept, maar ook een gevoel van vastberadenheid meegeeft.

In de Ballades wekt ze een gevoel van intimiteit en is ze soms briljant, soms wat sloom. Deze vertolkingen zouden niet mijn eerste keus zijn. Daarvoor heb ik wat de Händelvariaties betreft liever Schiff (Teldec 4509-99051-2) of Kätchen (Decca 417.64402) bij de hand en voor de Ballades Michelangeli (DG 400.043-2) en Brendel (Philips 426.439-2). Maar als alternatief is de Russin best waardevol.