Beach: Strijkkwartet op. 89; Vioolsonate op. 34; Pastorale voor blaaskwintet op. 151; Dreaming uit ‘Sketches’ op. 15/3 (bew). Ambache kamerensemble. Chandos CHAN 1016-2 (55’41”). 2002

 

Aan haar Strijkkwartet heeft Amy Beach lang gewerkt van 1921 tot 1929 en    het het werd pas na haar dood gepubliceerd. Ze gebruikte daarvoor Inuit liederen uit Alaska, net zoals dat geval is in Eskimos op.64 uit 1907 (Joanne  Polk, Arabesque Z 6721) en verwerkte die op heel contrapuntische manier op intieme wijze. Uiteindelijk ontstond een vrij complex werk met een vrij streng profiel, nogal wat tremolandi en een fugato. 

Op de uitvoering door Gabrielle Lester en Ruth Ehrlich (v), Martin Ouram (va) en Judith Herbert (vc) valt niets af te dingen, 

De grootse Vioolsonate uit 1896 behoort tot de bekendste en beste werken van Beach. Ooit stond het werk op het repertoire van Ysaÿe en Pugno die in Parijs de première verzorgden. Geen wonder dat van deze sonate een redelijk groot aantal opnamen bestaat. Gabrielle Lester en Diana Ambache zorgen voor een heel aansprekende vertolking met mooie melodische contouren en pakkende turbulente momenten.

Voor de korte Pastorale met zijn lange barenstijd van 1921 tot 1941 wordt een beroep gedaan op de vijf blazers van het Ambache ensemble: Helen Keen (fl), Jeremy Po;mear (h), Joan-Enric Lluna (kl), Brian Sewell (fag) en Tomoty Brown (hrn). Het is een kostelijk loom, zomers stuk dat helaas reeds na 3’41” is afgelopen. 

Dreaming uit 1892 is oorspronkelijk een vrij lyrisch, Frans getint pianowerk, maar de componiste bewerkte dat in 1927 voor cello en piano dat hier heel mooi wordt gespeeld door Judith Herbert en Diana Ambache omdat ze een lichte toets huldigen. De pianoversie is opgenomen door Alan Feinberg (Argo 430.330-2).

Zo ontstond een mooi gaaf, ook mooiklinkend portret van enige van Beach’ aardigste kamermuziekwerken.