Bosmans: Mélodies françaises. ‘Mon rêve familier’, ‘Le diable dans la nuit’, ‘Méditation’, ‘Les deux enfants du roi’, ‘Complainte du petit cheval blanc’, ‘La chanson fatale’, ‘Le regard éternel’, ’Le chanson des marins halés’, ‘Le naufrage’, ‘Chanson’, ‘La chanson du chiffonier’, ’Aurore’, ‘La comtesse Esmérée’, ‘Pour toi mon amour’, ‘Je ne suis pas seul’, ‘Le sultan’, ‘L’anneau’, ‘Chanson 1950’, ‘Rondel’, ‘Les médisants’. Jannie Pranger (s) en Tomoko Mukaiyama (p). Nederland Muziek NM 92107 (51’09”). 1999

 

De muziekstijl van Henriëtte Bosmans (1895 - 1952) ontwikkelde zich vanuit de Duitse romantiek later in de richting van een Franse oriëntatie, maar ze bewonderde ook Britten. En net zoals Britten verlangde naar een alter ego, dat hij vond in Peter Pears, zocht en vond Bosmans een zingende partner. Ze vond die in de persoon van de Franse sopraan Noëmie Perugia (1903 - 1992). Bosmans droeg elf liederen op tekst van Paul Faure aan haar op en na 1948 trad het tweetal vaak samen op.

Maar hun partnership was allesbehalve harmonieus en vol spanningen, vooral omdat Pergugia in haar optreden nogal grillig was. Daar is gelukkig weinig van de merken op deze Franse liederen cd van één van Nederlands beste componisten uit het begin van de twintigste eeuw. Jannie Pranger en Tomoko  Mukaiyama zetten zich daar met succes voor in.