Berio: Berio to sing. Sequenza nr. 3; Cries of London; ‘O King’; Folk songs nr. 1-11; ‘Michelle II’ uit Beatles songs; ‘There in no tune’; ‘E si fussi pisci’. Lucile Richardot (ms) met Les cris de Paris o.l.v. Geoffrey Jourdain. Harmonia Mundi HMM 90.2647 (58’07”). 2020

 

Slecht weinig twintigste eeuwse componisten waren zo vindingrijk als Luciano Berio (1925 - 2003) wat hun omgang met de muziekgeschiedenis in breedste zin. Hij putte zijn inspiratie evenzeer uit de traditie als uit de huidige soundscapes en de hits van The Beatles.

Maar hij was ook verliefd op de menselijke stem in al diens verschijningsvormen. Met voorop de charismatische Amerikaanse zangeres Cathy Berberian met wie hij van 1960 tot 1966 getrouwd was. Maar die liefde strekte zich ook uit tot ensembles als de King’s Singers en The Beatles die zijn muse waren.

Berberian inspireerde hem tot de solo Sequenza 3 en de geweldige Folk songs (in een tijd toen het begrip wereldmuziek nog onbekend was), marktkooplui tot Cries of London en de verleidelijke Michelle uit het Beatles arrangement. Hoge en lage cultuur, volksmuziek. theater en pop alles bijeen en door elkaar als op een marktkraampje: het is alles muziek waarmee de luisteraar makkelijk te verleiden is wanneer die door een veelzijdige zangeres wordt gezongen.

De Franse mezzo Lucile Richardot die ook zong in de bewerking die Reinbert de Leeuw maakte van Mahlers Lied von der Erde (Alpha ALPHA 633) en geestelijke muziek van Zelenka (Accent ACC 24301) mag dan geen Berberian zijn, maar haar vurige stem in Sequenza III, haar waardige vertolking van Cries of London en haar lyrisch strelende voordracht van E si fussi pisci maken net zoveel indruk. Ze opent de poorten naar een kleurig, soms ook speels en vaak heel treffend universum.