Brown, E.: Mirage. Seahorse voor theremin en Partch instrumenten; Arcana voor fluit en opgenomen klanken; Piranesi voor theremin en strijkkwartet; 3 Aria’s uit ‘A bookmobile for dreamers’ voor theremin en opgenomen klanken; Atlantis voor theremin en versterkte gitaar; Mirage voor shakuhachi en strijkkwartet; Shinshöfükei, of een verbeeld landschap voor een Japans traditioneel instrument en orkest. Elizabeth Brown (theremin, fluit, shakuhachi), Dean Drummond (git), Jared Soldiviero (harmonisch kanon), Dave Broom (chromoledeon), Bill Ruyle (diamant marimba), Joe Berger (basmarimba), Joe Fee (zoomoozofoon en justrokerods, Momenta kwartet, Ben Verdey (versterkte git) e.a. New World records 80751-2 (73’00”). 2013
Voor iemand die op muziekgebied eens iets heel anders wil horen, is dit een welkome uitgave. De Amerikaanse componiste en multi instrumentaliste werd in 1953 geboren eindigde haar muziekopleiding aan de Juilliard School en schrijft bij voorkeur grensoverschrijdende muziek. Ze staat bekend om haar multimuzikale talenten en haar eigen geluid. Op deze cd speelt ze theremin, fluit, shakuhachi en de zg. Partch instrumenten die door die andere Amerikaanse pionier Harry Partch (1901 - 1974) werden ontwikkeld.
Een ander aspect van deze werken is dat hiervoor opgenomen geluiden en elektronica worden gebruikt om de mogelijkheden van het instrumentarium uit te breiden, maar niet om ermee te contrasteren.
Net als de Ondes Martenot kan de theremin gauw vervelend klinken, mar de componiste weet het instrument goed subtiel en soms lyrisch of dramatisch te gebruiken, zoals meteen blijkt uit Seahorse. Arcana voegt daar wat Oosterse smaak aan toe. Wat opvalt is hoe de fluit wordt bespeeld met een zekere Japanse techniek wat tot heel sfeervolle resultaten leidt.
De theremin en het strijkkwartet ontmoeten elkaar weer in Piranesi met een traag vibrato en microtonale effecten. Het lage register van de theremin krijgt een haast vocaal karakter.
De drie Aria’s uit ‘A bookmobile for dreamers’ hebben een nogal sentimenteel karakter met hun gedeformeerde melodiek, maar klinken wel expressief. DE speelgoedauto beweegt zich door een afwisselend landschap en raakt zelfs in Brooklyn verzeild.
Hierna begeven we ons met Atlantis in een waterig milieu dat schijnt in de buurt van Japan te liggen. Daarvan is op meer uitgesproken wijze sprake in Mirage en Shinshöfükei, die zijn geschreven voor een ‘orkest met traditionele Japanse instrumenten’. Heel sfeervolle, licht meditatieve muziek die soms iets van een droom krijgt. Maar ook steeds getuigt van pretentieloosheid.
Het is een goede manier om zich van conventies te ontdoen en met ongewone middelen de aandacht te vragen en zelfs te boeien. Alle waardering voor de verklankingen. Er is nog een cd met composities van Brown met als titel Blue Moon (Albany Troy TROY 627) uit 2010.