Bach, J.S.: Homage to Bach. Solovioolsonates nr. 1 in g BWV. 1001, 2 in a BWV. 1003 en 3 in C BWV. 1005 (bew. Paul Cassidy). Brodsky kwartet. Chandos CHAN 20162 (62’59”). 2020

 

Bach zelf deed nooit moeilijk over het hergebruik van zijn muziek. Zo maakte hij van de fuga uit BWV. 1001 een orgelwerk en van de complete Solosonate nr. 2 een naar d-klein getransponeerde Klavecimbelsonate. Mendelssohn en Schumann volgden zijn voorbeeld en voorzagen de ‘chaconne’ uit de Partita BWV. 1004 van pianobegeleiding.

Paul Cassidy, de altviolist van het Brodsky kwartet, dat verder bestaat uit Ian Belton en Gina McCormack (v) en Jacqueline Thomas (vc) waagde het om deze muziek te vertalen naar de strijkkwartet vorm. Waar leidt dat toe? Om te beginnen wordt de textuur een stuk verder geopend en wordt de stemvoering duidelijker in een medium dat Bach niet kende.

Daar staat tegenover dat hij met vier vertolkers ook wat ‘dikbuikiger’ wordt. Het resultaat is wat wisselend. Soms functioneert de bewerking heel goed, zoals aan het begin van Sonate nr. 3, maar in de finale pakt het minder goed uit. Ook de Sonate nr. 1 baart wat zorgen en verliest iets aan ritmische stuwkracht. Dat maakt het resultaat wat wisselend.

Onbetwist is echter dat het Brodsky kwartet verder een vrij slanke, welluidende maar niet langer echt barokke Bach met mooie licht- en schaduwwerking laat horen door de manier waarop het viertal omgaat met timbre en textuur. Wie van een ‘volvette’ Bach houdt, wordt hier op zijn wenken bediend.