Bruch: Pianotrio in c op. 5; Stukken voor cello en piano nr. 1-4 op. 70; Romance voor viool en piano op. 85; Strijkkwartet nr. 2 in E op. 10. Nash Ensemble. Hyperion CDA 68343 (72’29”). 2021

 

De meeste muziekliefhebbers komen bij Bruch nooit veel verder dan men het bekende Vioolconcert nr. 1 en de Schotse Fantasie. Dat is jammer, want hij componeerde zoveel meer dat de moeite waard is. Bijvoorbeeld op het gebied van de kamermuziek waaraan deze cd is gewijd.

Gedurende zijn hele loopbaan kwam kwamen deze tot stand. Jet Pianotrio is uit 1857, het Strijkkwartet nr. 2 uit 1860, de Vier Stukken ontstonden in 1896 en de Romance dateert uit 1910. Worden deze werken terecht verwaarloosd? Simon Crawford-Phillips (piano), Stephanie Gonley (v), Jonathan Stone (v), Lawrence Power (va) en Adrian Brendel (vc) zullen u ervan overtuigen dat dit niet het geval is.

Dat deden ze al met de Strijkkwintetten in Es en op. post. en het Octet in Bes op. post (Hyperion CDA 68168). Mogelijk is het vroege Pianotrio nog niet van groot belang, maar het Strijkkwartet nr. 2 is vervuld van een hoogwaardige soort lyriek die aan Mendelssohn en Brahms herinnert.

In de Vier Stukken voor cello en piano is op inventieve wijze  Finse, Schotse en Zweedse volksmuziek verwerkt, terwijl de Romance voor altviool en piano een lekker snoepje is dat in volle glorie wordt gespeeld door Power en Crawford-Phillips. Van dit werk bestaat ook een versie voor altviool en orkest. Onder meer Janine Jansen nam het in die vorm op met Riccardo Chailly (Decca 475.769-2).