Bach, J.S.: Vioolconcerten nr. 1 in a BWV. 142 en 2 in in E BWV. 1042; Concert voor 2 violen en orkest in d BWV. 1043; Solovioolsonate nr. 1 in g BWV 1001. Lara en Scott St. John met het New York Bachensemble. AVIE AV 0007 (58’47”), 2000

 

Vivaldi: De vier jaargetijden op. 8 nr. 1-4 RV. 269, 315, 193, 297; Piazzolla: Cuatro estaciones portenas (bew. Desyatnikov). Lara St. John met het Simón Bolivar jeugdorkest o.l.v. Eduardo Marturet. Ancalagon ANC 134 (64’19”). 2008

 

Een mooie Kerstkaart 2021 van de in New York levende Canadese violiste Lara St. John herinnerde me aan haar. Indertijd heb ik een paar van haar Bach- en Vivaldi cd’s besproken. Even gekeken op internet en ja daarna verscheen nog deze uitgave van haar. Meer van hetzelfde? Tot op zekere hoogte ja. Maar het valt op hoe moeiteloos en vrij ze Bach in de verlangde stijl speelt. Dit valt des te meer op omdat de (niet authentieke) begeleiding wat op de achtergrond klinkt. Het komt haar goed te pas……..

In haar drietal eerdere opnamen toonde ze haar zeer grote technische vaardigheden, haar stijlbesef en haar expressieve voordracht aan.

Tegelijk met de verschijning van deze uitgave kwam de melding dat St. John een contract met Sony had getekend, maar in haar discografie op wiki worden alleen uitgaven op haar eigen label  Ancalagon vermeld.

Lara St. John heeft een grondige opleiding genoten, eerst aan het Curtis instituut in Philadelphia, daarna aan het Conservatorium in Moskou, de Guildhall School in Londen en tot slot het NewEngland College in Boston. In 1999 verwisselde ze haar geleende ‘Lyall’ Stradivarius tegen een ‘Salabue’ Guadagni uit 1779.

Vivaldi wordt gespeeld met heel mooi uitgewerkte en dus duidelijk herkenbare programmatische effecten.

Van Piazzolla klinkt de bewerking van Leonid Desyzatnikov uit 1999 die daaraan barokthema’s in de geest van Vivaldi toevoegde. Hier kan Lara St. John haar temperament goed botvieren en voor een van de fijnste uitgaven zorgen.