Bartók: Muziek voor snaren slagwerk en celesta Sz, 106, BB. 114; Concert voor orkest Sz. 116, BB. 123. Helsinki filharmonisch  orkest o.l.v. Susanna Mälkki. BIS SACD 2378 (69’11”). 2018, 2019

 

De wonderen zijn de wereld niet uit, want wie verwacht dat uit Helsinki de afgelopen jaren enige van de mooiste Bartókopnamen zijn verschenen? Dat begon in 2019 met De houten prins en de Suite uit De wonderbaarlijke mandarijn  (BIS SACD 2328) en werd vervolgd met Hertog Blauwbaards kasteel (BIS SAXCD 2388). Susanna Mälkki oogstte er alom veel lof mee en bleek met haar vertolkingen meteen tot de wereldtop door te dringen.

Nu weet ze met dit tweetal orkestwerken opnieuw topprestaties te leveren. Wat krijgen we een prachtig unaniem, strak en kleurig orkestspel met ook schaduwen te horen. Luister maar eens grondig naar de strijkers con sordino in het eerste deel van de ‘Muziek’ en de mooie kleuren die zich daarna in het allegro ontplooien. De hoekige passages worden spelenderwijs van scherpe punten voorzien, de vele pizzicato passages lijken door één hand gespeeld.

In het Concert voor orkest, dat voor het eerst in 1944 werd uitgevoerd door het Boson symfonie orkest, lijkt de componist rekening te hebben gehouden met het briljante spel van de Amerikaanse orkesten. Het werk klinkt nog steeds gedurfd en wordt vrijwel volmaakt en fonkelend door Mälkki uitgevoerd. Vrijwel op één lij met de bestaande mooiste opnamen van Ivan Fischer (Philips 476.7255) en Georg Solti (Decca 400.05202).

Er is ook veel te danken aan de BIS technici die hebben geholpen om beide partituren tot aan de laatste noot open te leggen en het resultaat hoorbaar te maken. Daardoor wordt ook de rol van de harp duidelijker gemaakt. Dat Mälkki voor het laatste deel van de ‘Muziek’ een wat langzamer tempo kiest, is ook van invloed.