Bonis: Pianowerken: La cathédrale blessée. ‘Barcarolle’ in Es op. 71; ‘La cathédrale blessée’ op. 107, ‘Il pleut’ op. 102, ‘Romance sans paroles’ in G op. 56, ‘Ballade’ op. 27, ‘Eglogue’ op. 12, ‘Étude de concert’ op. 136, ‘Echo’ op. 89, ’Narcisse’ op. 90, ‘Marionettes’ op. 42, ‘Prélude’ op. 51, ‘Le songe de Cléopâtre’ op. 180, ‘Mélisande’ op. 34, ‘Desdemona’ op. 101, ‘Salomé’ op. 100, ‘Ophélie’ op. 165, ‘Dolorosa’ op. 138, ‘Impromptu’ op. 1, ‘Cloches lointaines’ op. 121. Veerle Peeters. Et’cetera KTC 1422 (71’12”). 2010

 

Mélanie Hélène Bonis (1858 - 1937) behoorde tot de Franse laatromantische componisten en werd door César Franck aangemoedigd om op zeventienjarige leeftijd piano te gaan studeren aan het Conservatorium in Parijs. Ze had daarna de pech dat ze door haar ouders werd uitgehuwelijkt aan een rijke industrieel en pianospelen en componeren er niet meer van kwamen. Pas na 1900 kon ze die draad weer opnemen met als resultaat en reeks meest korte pianowerken in post-Franck stijl, maar evenzeer vervuld van de Parijse muziekgeest uit de jaren kort na de eeuwwisseling. Het is aardig om onder haar hier opgenomen composities een stel portretten van operaheldinnen aan te treffen.

De Belgische pianiste Veerle Peeters (1978) zet zich krachtig in voor Mel Bonis (zoals ze ook werd genoemd) en dat leidt tot een heel mooi recital waarbij de luisteraar zijn fantasie mag gebruiken om mogelijke programmatische bedoelingen in te vullen.