Battistelli: L’imbalsamatore. Riccardo Massai (spr. met het Icarus ensemble o.l.v. Marco Angius. Stradivarius STR 33966 (70’46”). 2013

 

Het monodramma giocoso da camera ‘Limbalsamatore van de Italiaanse componist Giorgio Battistelli (1953) op tekst van Renzo Rosso ging in 2002 in Londen in première. Het is een soort vervolg op zijn eerdere opera’s ‘Experimentum Mundi’ (1981, Stradivarius STR 33730), ‘Aphrodite’ (1983) en ‘Frau Frankenstein’ (1998, BMG 74321.46530-2), behalve dat we hier met een acteur als enige protagonist te maken hebben.

Het werk gaat over de denkbeeldige chef balsemer Alexey Miscin wiens taak het was om het lijk van de eerste Sovjetleider Lenin in diens mausoleum er zo levend mogelijk te laten uitzien. Alleengelaten met het ingemaakte lichaam houdt hij een surrealistisch betoog waarin politieke en persoonlijke aspecten elkaar treffen. Hij is zo gefascineerd door dat lijk dat hij zelf bijna Lenin wordt.

Deze rol is een ware tour de force voor Riccardo Massai die het er goed van af brengt, maar de wat eenzijdig zware muziek met vooral houtblazers en lage koperstemmen, slagwerk, eenn midi keyboard, celli, contrabassen en elektronica voegt daar in feite weinig essentieels aan toe. Pas aan het eind als de Internationale klinkt als een spookachtige treurmars krijgt het werk echt betekenis. Als zich op het gebied van muziektheater bewegende voorlopers van Battistelli melden zich Stockhausen en Kagel. Dit is muziek in een rigoureuze structuur die het van het moment moet hebben. Dat is in deze realisatie goed gelukt.