Beethoven: Pianosonates nr. 14 in cis op. 27/2 ‘Mondschein’, 23 in f op. 57 ‘Appassionata’, nr. 22 in F op. 54. Nikolai Lugansky. Warner 2564.62300-2 (77’24”). 2005

 

Beethoven: Pianosonates nr. 28 in A op. 101, 30 in E op. 109 en 32 in c op. 111. Nikolai Lugansky. Harmonia Mundi HMM 90.2441 (69’12”). 2021 

 

De Russische pianist Nikolai Lugansky is enigszins een raadsel. Aan de ene kant cijfert hij zichzelf weg en is hij wars van alle glamour en aan de andere kant is hij een geweldige vertolker want zijn interpretaties zijn nooit vaag, maar juist heel kernachtig en tegelijk subtiel.

Dat hij op zijn oudere cd met drie van de bekendste sonates in 2005 een heel goede indruk maakt, spreekt haast vanzelf. Zijn spel klinkt heel intensief alsof hij is alleen gelaten met de muziek wat zowel de introspectieve als de briljante kanten veel goed doet.

Maar nog meer indruk maakt hij met de late sonates, waarvan wel is gezegd dat ‘bij Beethoven alles van binnenuit komt. Zijn model is nooit een regel uit de schoolklas’. Romain Rolland zag in op. 101 ‘een blik in Beethovens innerlijke leven’ en lust tot experimenten in de variaties uit op. 109 tot mystieke sereniteit in op. 111. Tempi worden letterlijk genomen, de muziek ademt natuurlijk. Het begin van op. 109 klinkt zeer direct en fantasievol in het tweede deel.

Ook in deze sonates weet Lugansky met een krachtige visie de toppen van de pianistische Everest te bedwingen. Behalve krachtig en doorleefd klinkt zijn spel ook helder en verrassend als hoor je deze werken voor het eerst. Als dat geen compliment is.....