Bruckner: Mis nr. 3 in f, Große Messe’. Ingela Bohlin, Ingeborg Danz, Hans-Jörg Mammel, Alfred Reiter, het RIAS kamerkoor en het Orchestre des Champs Elysées o.l.v. Philippe Herreweghe. Harmonia Mundi HMC 90.1976 (55’56”). 2007  

Bruckner en Herreweghe: twee grootheden om met voorzichtigheid te naderen weten we sinds zijn opname van de vierde symfonie. In sommige kringen werd die enthousiast onthaald vanwege het gebruik van oude instrumenten, in de oren van echte Brucknerianen kon hij nauwelijks genade vinden. In 1989 was hij met de Motetten (Harmonia Mundi HMC 90.1322) wel succesvol.

Bij dit grootse koorwerk van een man die zelfs een dusdanig werelds genre als de symfonie van een  ‘dem lieben Gott’ gewijde opdracht voorzag, liggen de verhoudingen anders en mogen we mee dankzij de belangrijke inzet van solisten en koor andere relaties, mogelijk nieuwe inzichten verwachten.

Bij alle waardering voor de verrichtingen van koor en orkest zijn het nu helaas de solisten die niet geheel aan de norm voldoen. Een norm die Jochum (DG 447.409-2) ooit stelde met Maria Stader, Claudia Hellmann, Ernst Häflgier en Kim Borg en die daarna werd bevestigd met bijvoorbeeld Jean Eaglen, Birgit Remmert, Deon van der Walt en Alfred Muff bij Franz Welser-Möst (EMI 556.168-2) en met Joan Rodgers, Catherine Wyn-Rogers, Keith Lewis en Alastair Miles bij Matthew Best (Hyperion CDA 66650).

Best jammer, want in aanzet is de uitvoering van Herreweghe best mooi.