Brahms: Pianokwartet nr. 1 in g op. 25 (orkestratie Schönberg); Variaties en fuga op een thema van Händel op. 24 (orkestratie Rubbra). Londens symfonie orkest o.l.v. Neeme Järvi. Chandos CHAN 8825 (71’25”). 1988/9 

Met behoud van een uitgesproken Brahmsiaans karakter, met toevoeging van blazerkleuren en met verdwijning van de piano zorgde Schönberg destijds voor een tot ware symfonische proporties opgerekt pianokwartet zonder zijn eigen ego hinderlijk in te brengen.In deze vorm is het werk ook onder de aandacht gebracht door o.m. Craft (Sony) al in de jaren zestig v.e. en later door Zender (Berlin Classics), de Waart (ABC), en Jia (BIS) terwijl Craft minder succesvol zijn eerste poging bij Koch herhaalde.Dat waren vaak opnamen met vrij willekeurige koppelingen. Die getuigt hier van meer logica door bij Brahms te blijven. De orkestratie van de Engelse componist Edmund Rubbra (1901-1986) van de Händelvariaties uit 1938 zal voor vrijwel iedereen een nieuwigheid betekenen. Toscanini en Ormandy maakten daar ooit opnamen van. Ook hier klinkt een pianowerk in een fraai orkestraal gewaad voor een keer best interessant, vooral door de wijze waarop Brahms polyfonische momenten duidelijker zijn opengelegd. In de verte gaat het werk zelfs verwantschap vertonen met Brittens Young person’s guide.De vertolkingen door Järvi klinken typisch stoer zoals we van deze dirigent gewend zijn. Maar ze bezitten ook vaart en getuigen van groot enthousiasme en de opnamekwaliteit is bijzonder fraai.