Brahms: Strijksextetten nr. 1 in Bes op. 18 en 2 in G op. 36. Nash ensemble. Onyx 4019 (77’19”). 2006

Weliswaar ontstaan na het machtige eerste pianoconcert, maar niettemin als nog vrij vroege werken gerangschikt wordt dit tweetal sextetten gekenmerkt door een welig klankweefsel en vurige emoties. Maar ook door een zeer treffend melodisch lijnenspel. Het eerste sextet is warmbloediger, extroverter van aard. Het bevat een volkomen natuurlijk, fraai lyrisch eerste deel, een dwingende, duistere variatiereeks, een levendige rustieke dans bij wijze van scherzo en een kalm vloeiende finale.

Het tweede sextet is meer gehuld in half schaduwen die soms worden opgefleurd door warme zonnestralen. Maar de finale vormt een heel gelukkig slot. Beide werken zijn heel gevoelig voor de gekozen uitvoeringswijze. Na het Raphael ensemble (Hyperion CDA 66276) en het Academy of St. Martin kamermuziekensemble (Chandos CHAN 9151) ontwikkelt het plooibare Nash ensemble een gedistingeerde, duidelijke visie op deze werken. De hele rijkdom van de muziek wordt helder en duidelijk getoond zonder dat melodielijnen vervagen. Ook is differentiatie aangebracht in de toonkwaliteit van beide stukken. Jammer alleen dat hier in beide werken de herhaling van de expositie is weggelaten.

De opname klinkt helder en analytisch genoeg zonder dat de warmte en de diepte aan de klank is ontnomen. Een eerste keus. Maar luister ook nog eens naar de historische opname van het eerste sextet met Casals c.s. uit 1952 (Sony 58994) of de wat recenter met Menuhin c.s. (EMI 574.957-2)..