Bach: De 4 orkestsuites BWV 1066/9. Bach Collegium Japan o.l.v. Masaaki Suzuki. BIS SACD 1431 (2 cd’s, 99’45”). 2003 
Dat valt niet mee. Suzuki en de zijnen die veel lof oogstten met hun intussen waarschijnlijk complete serie cantateopnamen van Bach, stelt hier nog meer teleur dan met zijn in 2000 opgenomen Brandenburgse concerten (BIS CD 1151/2). De orkestsuites klinken hier wel erg formeel, braaf en tamelijk afstandelijk. Vooral de vele dansdelen hadden veel aanstekelijker, joyeuzer en vitaler gekund. Zonder de beroemde ‘air’ uit de derde suite te romantiseren verdraagt deze best wat meer expressie en warmte.

Misschien was het ook niet verstandig om de opname te maken in de – in het boekje afgebeelde –  kil ogende kapel van de vrouwenuniversiteit in Shoin. Natuurlijk zijn ook best wat positieve feiten te melden. Het ensemble is hecht, de solisten – fluit, trompetten – leveren fraaie bijdragen, maar het is niet genoeg. Dat de snelle allegro’s in de ouvertures heel geanimeerd klinken en dat de vierde suite als geheel het beste uit de verf komt, is onvoldoende voor een aanbeveling.

Tussen de feestelijker klinkende uitvoeringen van Musica antiqua (Archiv 415.671-2), Il giardino armonico (Teldec 4509-98442-2), Pinnock (Archiv 471.720-2) en Koopman (Harmonia Muni RD 77864) is het misschien moeilijker kiezen, maar met geen van dit viertal wachten tenminste teleurstellingen.