Barber: Vioolconcert op. 14; Meyer: Vioolconcert. Hilary Hahn met het Saint Paul kamerorkest o.l.v. Hugh Wolff. Sony 89029 (49’45”). 1999

Nog slechts negentien was Hahn toen ze deze opname maakte. Of ze als jonge Amerikaanse in het voordeel was bij het spelen van deze twee concerten? Het korte, tweedelige werk van Meyer is een essentieel onmodern lyrisch werk met volksmuziek invloeden in duidelijke variatievormen. Het is een briljant geschreven stuk en de violiste houdt er een gepassioneerd pleidooi voor; beter kan haast niet en de compositie is zeker nadere kennismaking waard.

In Barbers concert in de concurrentie groter omdat er al zulke mooie opnamen van dat werk met Shaham (DG 439.886-2) en Bell (Decca 452.851-2) bestaan. Maar – vergeef de scheve beeldspraak – Hahn staat geducht haar mannetje en kan het zeker tegen hen opnemen. Ze heeft een prachtige, direct innemende toon, speelt temperamentvol en is niet band zich in de lyriek te laten gaan. De begeleiding is uitermate levendig en attent. Zo neemt de Amerikaanse wat Barber betreft een benijdenswaardige middenpositie in tussen de fellere, romantischer Shaham en de meditatiever Bell. Alleen in noten per euro valt deze cd met net geen vijftig minuten muziek wat tegen.