Bartók: Altvioolconcert Sz 120; Eötvös: Replica; Kurtág: Movement. Kim Kaskashian met het Radio kamerorkest o.l.v. Peter Eötvös. ECM 465.420-2 (50’06”). 1999

Bij Bartóks altvioolconcert wordt hier uiteraard in principe gebruik gemaakt van de door Tibor Serly voltooide uitgave, waarin nog wat details zijn herzien, mede op instigatie van Kaskashian. Over de uitvoering is nagedacht en de realisatie geeft blijk van een behoorlijke dosis creatieve verbeeldingskracht. De Hongaarse dansritmen zijn vooral dankzij de dirigent in uitstekende handen en de violiste fraseert en articuleert zoals het in dit werk betaamt. Maar ook het adagio religioso slaagde mooi, vol verstilling. Het eindresultaat maakt meer indruk dan bij Menuhin (EMI 763.985-2) en Xiao (Naxos 8.554183), die echter de moeite waard is omdat hij de beide versies van het werk – van Serly en Péter Bartók – speelt.

De aanvullende werken zijn best interessant. Eötvös aan Kaskashian opgedragen Replica is een verrassend stuk, beginnend met mistige harmonieën  en eindigend met een gekwelde hartslag. Het stuk van Kurtág daarentegen heeft meer weg van een vroege Bartók: het is heel virtuoos gedacht, maar verder vrij conventioneel van aard. Het gaat om de romp van een concert uit 1954. Het pleidooi dat hier voor dit drietal werken wordt gehouden, overtuigt in hoge mate.