Berlioz: Les nuits d’été op. 7; La mort de Cléopâtre; Zaïde op. 19/1; La captive op. 12; La belle voyageuse op.19/5. Véronique Gens (sopraan) met het Opera orkest Lyon o.l.v. Louis Langrée. Virgin 545.422-2 (61’17”). 2001
Berlioz: Les nuits d’été op. 7; Aria’s uit La damnation de Faust op. 24; Benvenuto Cellini; Les Troyens en Béatrice et Bénédict. Susan Graham (mezzosopraan) met het Covent Garden orkest o.l.v. John Nelson. Sony 62730 (61’27”). 1996/7
Een van de weinigen die voldeed aan de voorwaarde van Berlioz om diverse stemtypes te gebruiken voor Les nuits d’été was Colin Davis (Philips), maar jammer genoeg was dat niet een der mooiste uitvoeringen van het werk. Jarenlang gold Régine Crespin (Decca 460.973-2) als de ideale vertolkster van deze cyclus. In haar kielzog troffen we met name Brigitte Balleys (Harmonia Mundi HMC 90.1522) en Susan Graham aan.
Graham die met een geweldig mooie stem, heel veel stijlbesef, een schier volmaakte uitspraak van het Frans aan alle voorwaarden voldoet om voor een van de mooiste vertolkingen van de cyclus. En zo is het. Wat minder sensueel dan Crespin en wat minder intens dan Baker (EMI 769.544-2) bewandelt ze de ideale middenweg; ook in de andere aria’s typeert ze sfeer en karakter heel raak. Ze maakte een juweel van een cd hiermee.
Maar we moeten teruggaan tot Suzanne Danco (Pearl GEM 0178) en Victoria de los Angeles (Testament SBT 3203) om een directer met Gens vergelijkbare uitvoering van wat we een ‘Berlioz light’ zouden kunnen noemen te vinden. Deze vertolking heeft twee voordelen die de moeite waard zijn: de zangeres is volbloed Française en ze zingt op een doodsimpele, ongecompliceerde manier prachtig. Die frisheid compenseert in hoge mate een licht gebrek aan emotionaliteit. Ook de orkestpartij wordt passend licht en eenvoudig gehouden.
Van objectivering is ook sprake in La mort de Cléopâtre, waarmee Berlioz in 1829 de jury van de Prix de Rome verraste. De wanhoop van de heldin blijft wat op de achtergrond. Janet Baker (EMI 568.583-2) was daar overtuigender. De beide andere items slaagden echter weer wonderwel en vormen haast het beste deel van dit recital. Het geheel laat gemengde gevoelens na, maar is zeker herhaald beluisteren waard.