Bizet: Carmen. Angela Gheorghiu (Carmen), Roberto Alagna (Don José), Inva Mula (Micaëla), Thomas Hampson (Esccamillo), Elizabeth Vidal (Frasquita), Isabelle Cals (Mercédès), Nicolas Rivenq (Le Dancaïre) e.a. met het kinderkoor Toulouse, Les éléments en het Capitole orkest Toulouse o.l.v. Michel Plasson. EMI 557.434-2 (3 cd’s, 157’31”). 2002

Nadat Carmen enige decennia in de Opéra comique stijl was uitgevoerd en opgenomen, keerde EMI welbewust nog eens terug naar grand opéra vorm, niet alleen inclusief de toegevoegde recitatieven van Guiraud en voor de eerste keer de oorspronkelijke versie van de Habanera, ‘L’amour est enfant de bohème’. Gheorghiu zingt dit fragment als een soort toegift na de overbekende habanera. Uit haar aanwezigheid blijkt ook meteen dat gekozen is voor een sopraan en niet voor een mezzo. Ooit zong ze ook de rol van Micaëla in de opname van Sinopoli (Teldec 0630-12672-2). Het kan trouwens nauwelijks toeval zijn dat juist zoveel opnamen met een sopraan – De los Angeles, Price en zelfs Callas – een succes waren.

De Roemeense geeft een heel eigen invulling aan de titelrol en vermijdt goedkope sensualiteit, maar toont wel veel zelfbewustzijn en dreiging met hulp van een krachtig borstregister en een waar nodig intensiverend vibrato. Alagna zingt als Don José een van zijn beste rollen ooit en bereikt een emotioneel hoogtepunt aan het eind van de vierde akte. Ook de andere rollen zijn goed bezet. Hampson is een vrij vrolijk gestemde, maar ook heldhaftige Escamillo, Inva Mula een ontroerende Micaëla. Vidal als Frasquita en Rivenq als Dancaïre zorgen met hun inbreng dat de bezetting een heel homogene is op hoog niveau.

Plasson heeft het juiste gevoel voor tempi en spanningsopbouw; hij zet het geheel niet nodeloos zwaar aan en zijn orkest speelt voortreffelijk voor hem. Zo werd dit een Carmen om geducht rekening mee te houden. Voor vergelijking op het hoogste niveau komen vooral Abbado (DG 427.885-2), Beecham (EMI 567.357-2) en Maazel (Erato 2292-45207-2) in aanmerking.