Brahms: Pianoconcert nr. 1 in d op.15. Maurizio Pollini met het Berlijns filharmonisch orkest o.l.v. Claudio Abbado. DG 447.041-2 (44’59”). 1997

Eerdere opnamen van de beide pianoconcerten van Brahms ontstonden in de late jaren zeventig vorige eeuw in Wenen met Böhm als dirigent in het eerste en Abbado in het tweede concert. De chemie die zo goed werkte tussen Böhm en Pollini in pianoconcerten van Mozart en Beethoven, liet toen verstek gaan en de productie was nogal teleurstellend. En nu blijkt ook de chemie tussen Pollini en Abbado niet te werken. Gek eigenlijk, twee gelijkgestemde gerijpte Italianen, beiden met veel Brahmservaring.

De inbreng van de solist is naar verwachting: hij speelt de solopartij heel virtuoos en pakkend, maar in gevoelsmatig opzicht volkomen onaangedaan: koud vuur dus. Erger is dat van enigerlei echte interactie tussen solist en orkest nauwelijks sprake is. Voeg daarbij dat de vleugel te nabij en het orkest te ver af is opgenomen en de teleurstelling is compleet. En dan ook nog die bij Pollini gangbare korte speelduur van deze cd.

Nee, grijp liever toe bij Brendel die wel ideaal samenwerkte met Abbado (Philips 420.071-2), Zimerman (DG 477.5413), Gilels (DG 447.446-2), Kovacevich (EMI 754.578-2) of de eerwaardige Curzon (Decca 466.376-2).