Brahms: Vioolconcert in D op. 77; Schumann: Fantasie voor viool en orkest in C op. 131. Anne-Sophie Mutter met het New York filharmonisch orkest o.l.v. Kurt Masur. DG 457.075-2 (53’35”). 1997

Dit moet een van de stoutmoedigste, mildste, sensueelste en zo provocatief mogelijk gefraseerde uitvoeringen van Brahms’ vioolconcert zijn. Zelfs beroemde violisten uit vorige generaties gingen in dit opzicht niet zover. Mutter toont wat dat betreft wel persoonlijkheid en lef. Het is opnieuw bij haar vooral een kwestie van het gebruik van portamento en vibrato dat nogal overdadig is, maar voor haar blijkbaar essentiële betekenis heeft. De verklaring voor haar opvatting zal wel deels schuilen in het feit dat ze deze vertolking opdroeg aan de herinnering van haar echtgenoot, Dr. Detlef Wunderlich.

Hoe men ook oordeelt over het resultaat, de cadens van Joachim (in de revisie van Ossip Schnirlin) klinkt fabuleus en violisten (in spe) zouden alleen al hierom de cd moeten beluisteren. Schumanns Fantasie, een vrij onbekend stuk van zo’n dertien minuten ademt een wat luchtiger sfeer dan zijn vioolconcert en Mutter speelt hiervan de transcriptie van Kreisler. Vergelijkingen zijn vrij zinloos, omdat Mutters warmbloedige, maar excentrische Brahmsvertolking zo uniek is dat hij zich moeilijk laat vergelijken. Het is een onnavolgbare uiting die even bijzonder is als de liefde die hem inspireerde.