Brahms: Vioolconcert in D op. 77; Pianotrio nr. 1 in B op. 8; Vioolsonates nr. 1 in G op. 78, nr. 2 in A op. 100 en nr. 3 in d op. 108. Viktoria Mullova (viool) met respectievelijk het Berlijns filharmonisch orkest o.l.v. Claudio Abbado, Heinrich Schiff (cello) en André Previn (piano) en Piotr Anderszewski (piano). Philips 475.7454 (2 cd’s, 140’12”). 1992/3/5

Oude wijn in nieuwe zakken. Maar wat voor wijn! De bewuste opnamen dateren uit de eerste helft van de jaren negentig en verschenen toen op drie afzonderlijke cd’s: de ‘live’ opname van het vioolconcert uit Tokio op Philips 438.998-2, de drie vioolsonates op 446.709-2 en het pianotrio met Beethovens Aartshertogtrio op Philips 442.123-2. Met weglating van die Beethoven past het geheel keurig op een cd dubbelaar voor €24,-.

Misschien is Mullova’s interpretatie van het concert niet helemaal in de klasse van een Vengerov (Teldec 0630-17144-2), Bell (Decca 441.811-2) of Kremer (Teldec 0630-13137-2), maar hij is altijd nog wel bovengemiddeld in de klasse van Mutter (DG 474.569-2), Hahn (Sony SK 89649) en Udagawa (Chandos CHAN 8974) om me tot de dames interpreten te beperken, hoewel dan natuurlijk ook de waardevolle historische opnamen van Neveu (EMI 761.011-2), Martzy (Testament SBT 1037) en Haendel (Testament SBT 1038) niet vergeten mogen worden.

In het eerste pianotrio hebben we hier de evenknie van wat Dumay/Wang/Pires (DG 447.055-2) lieten horen en bij de vioolsonates wordt de grootste concurrentie geboden door Perlman/Ashkenazy (Decca 566.893-2), Frank/Serkin (Decca 455.643-2) en opnieuw Dumay/Pires (DG 435.800-2) en de ‘Brahms light’ van Capuçon/Angelich (Virgin 545.731-2). De eindbalans is zeker qua prijs/kwaliteitverhouding dus best goed. Ook aan de opnamekwaliteit mankeert weinig.