Brahms: De 3 vioolsonates; ‘Scherzo’ uit de F.A.E. sonate. Renaud Capuçon (viool) en Nicholas Angelich (piano). Virgin 545.731-2 (79’06”). 2005

Met een totale speelduur van bijna tachtig minuten passen de vier werken van Brahms voor viool en piano perfect op één cd. Alsof hij reeds wist dat dit mogelijk zou worden. Leuk dat nu ook het door hem bijgedragen deeltje aan de gemeenschappelijke productie met Dietrich en Schumann van de “Frei aber einsam” sonate een plaatsje vond, want daaraan kwamen de meeste eerdere opnamen niet toe.

Niettemin was het veld met prachtopnamen van deze werken al dicht bezet. Ga maar na, met Suk/Katchen (Decca 466.393-2), Perlman/Ashkenazy (EMI 566.893-2), Frank/Serkin (Decca 455.643-2), Dumay/Pires (DG 435.800-2); alleen Schneiderhan en Seemann combineerden alle vier deze werken (DG 463.653-2), maar blijven in interpretatief opzicht wat achter bij het Franse koppel.

Dat ontdoet hier Brahms met een vrij lichte, typisch Gallische, kraakheldere toets van de nodige burgerlijkheid en Grüblerei. De tempi zijn aan de rustige kant, melodieën worden heel lyrisch en rustig uitgezongen. Er is geen gebrek aan finesse en ook wordt waar nodig temperament getoond. De balans tussen romantische inhoud en klassiek kader is uitstekend en ook de opname laat eigenlijk geen wens onvervuld. Het is kortom aan te bevelen om deze uitgave nadrukkelijk in de keuze en vergelijkingen te betrekken.