Bruch: Concert voor klarinet, altviool en orkest in e op. 88; Romance voor altviool en orkest in F op. 85; 8 Stücke voor klarinet, altviool en piano op. 83. Paul Meyer (klarinet), Gérard Caussé (altviool) met het Orkest van de Opéra Lyon o.l.v. Kent Nagano c.q. François-René Duchable (piano). Warner Apex 8573-89229-2 (65’25”). 1988

De oude Bruch was een ziekelijke, verbitterde nurks die teerde op vergaarde roem, wars was van alle vernieuwingstendensen (hij had een hekel aan Richard Strauss en vond Debussy maar een zielige prutser), maar die onverminderd over grote lyrische gaven beschikte. Het concert en de 8 Stukken maken een retrospectieve en naar binnen gekeerde indruk, maar zijn waarschijnlijk juist daarom best mooi. Een bijzonderheid van het dubbelconcert is nog dat het orkest bescheiden begint en in leden toeneemt tot een vrij forse bezetting in de finale. Helaas speelt compositorisch (niet speeltechnisch hier) de altviool een wat ondergeschikte rol. In de Stukken is de rolverdeling evenwichtiger. Misschien ook speelde het de componist parten dat hij zijn klarinetspelende zoon Max Felix die zich kon meten met Richard Mühlfeld (bij Brahms) een voorkeursrol gaf.

Het is interessant deze heruitgaaf van Erato  2292-45483-2 uit 1988 tegen te komen nu Meyer en Caussé in het land waren om die 8 Stukken uit te voeren, weliswaar met een andere voortreffelijke pianist, Frank Braley, maar niettemin. Onbekende werken die best de moeite waard zijn.