Busoni: Vioolconcert in D op. 35a; Vioolsonate nr. 2 op. 36a. Frank Peter Zimmermann met resp. het Nationaal symfonie orkest van de Italiaanse omroep o.l.v. John Storgards (viool) en Enrico Pace (piano). Sony SK 94497 (54’20”). 2003/4

Curieus genoeg werd de eerste opname van Busoni’s aan Joseph Szigety opgedragen en vrijwel onbekend gebleven vioolconcert uit 1897 in 1936 gemaakt door Adolf Busch met het Concertgebouworkest o.l.v. Bruno Walter (Music & Arts CD 861 en Q Disc Q 97017). Obscuur bleven latere opnamen met Siegfried Borries en Celibidache op Urania en Turban met Shambadal op Claves.

Het is goed nu eindelijk over een behoorlijke, vooral ook goed klinkende van het vioolconcert te kunnen beschikken. Zimmermann beschikt over ruim voldoende virtuositeit en gevoel om het werk in al zijn aspecten te belichten en zijn lichte, heldere toon is van voordeel. In de bekendere tweede sonate (1898) vond hij een gelijkgestemde partner in de – in Nederland nog altijd dankzij het Lisztconcours wereldberoemde – Enrico Pace. Zij tonen zich de evenknie van Mordkovitch en Postnikova op Chandos. Gek dat het boekje vol staat over de violist maar dat geen foto of ook maar één woord tekst aan de pianist is gewijd. Gewoon unfair.