Brahms: Cellosonates nr. 1 in e op.38 en 2 in F op. 99; Cellosonate D op. 78 (transcriptie van Vioolsonate nr. 1 in G); Bach: Aria ‘Wie furchtsam wankten meine Schritte’ uit Cantatenr. 33; Aria ‘Wir eilen mit schwachen, doch emsigen Schritten (bew. Cooper/Wieder-Atherton) uit Cantate nr. 78 Jesu Du bist meine Seele; ‘Gottes Zeit ist die allerbeste Zeit’ uit Cantate nr. 106 Actus tragicus (bew. Kurtág). Sonia Wieder-Atherton (vc) en Imogen Cooper (p). RCA 88697-20187-2 (2 cd’s, 97’41”). 2006

Imogen behoort tot de meest onderschatte pianisten. Of het uit bescheidenheid is of uit onwil of omdat ze zo weinig kansen kreeg: op cd is ze jammer genoeg naar verhouding slecht vertegenwoordigd. Ze maakte haar eerste opnamen op het Nederlandse label Ottavo (veel Schubert op OTRC 587608, 714 en 923 plus 88817), later meer Schubert vierhandig met Anne Queffelec op Warner 0927-49812-2 ook met vierhandige werken; als begeleidster van Holzmair in liederen van Mendelssohn, Schumann en Wolf op Philips 464.991-2.
Haar eerste (?) aantoonbare samenwerking met de eveneens vrij onbekende Franse celliste dateert van de RCA 74321-9155 in een opname met korte werken onder de titel Après un rêve (RCA 74321-9155-2).
Hier is het tweetal opnieuw bijeen als qua temperament ideaal bij elkaar passende vooral fijnzinnige, expressieve musiciennes. Ze betrachten vooral ook helderheid in hun spel, ontnemen elk blijk van grommerigheid en opgelegde dramatiek aan de Brahmssonates. Zelfs de bewerkte Vioolsonate wint hierdoor een statuur. Niets essentieels ontsnapt aan hun aandacht. Hier hebben we dus met een echt alternatief te maken.
Niets tegen de tot nu toe mooiste opnamen van deze werken door o.m. Rostropovitch/Serkin (DG 410.510-2), Schiff/Oppitz (Philips 456.402-2) en Bruns/Tvertskaya (Opus 111 OPS 30-144), Harrell/Ashkenazy (Decca 475.6210) en Wispelwey/Koomen (Channel Classics CCS 5483), maar de hier gehuldige lichte toon is heel aansprekend.
Bij de bewerkte cantatedelen van Bach gaat het om interessante vondsten die een aangename ware ontdekking vormen. Dat ze als voor- en tussenspelen zijn gebruikt, maakt dat dit een mooi gevarieerd recital, hooguit wat kort voor 2 cd’s, maar dat is ook het gevolg van ordinaire hebberigheid na zoveel moois.