Beethoven: Vioolconcert in  D op. 61; Vioolromances nr. 1 in G op. 40 en 2 in F op. 50; Vioolconcertfragment in D WoO 5. Patricia Kopatchinskaja met het Orchestre des Champs Elysées o.l.v. Philippe Herreweghe. Naïve V 5174 (62’07”). 2008

Gek eigenlijk, maar sinds het verschijnen (en helaas weer verdwijnen) van de opname van Thomas Zehetmair met het Orkest van de Achttiende eeuw o.l.v. Frans Brüggen uit 1997 (Philips 462.123-2) is geen enkele uitgave verschenen met een poging tot ‘authenticiteit’. Deze benadert dat aan orkestkant het dichtst met toch nog een vrij grote bezetting en een heel solide klank.

Kopatchinska vult de solopartij wat grillig, maar wel met een duidelijke, goed aanvaardbare opvatting en alleen naar de gangbare voorstelling misschien wat te grote tempofluctuaties binnen de delen in. Haar toon is over het geheel mooi licht en verfijnd. Ze schuwt geen grote dynamische contrasten en ze gebruikt interessant genoeg de cadenzen die Beethoven schreef voor de pianoversie van dit concert in een eigen adaptie. Gidon Kremer achterna dus en heel ondernemend. Over de interpretatie van de Romances valt weinig bijzonders op te merken.

Nog interessanter wordt deze cd door de toevoeging van het zeven en een halve minuut durende fragment uit een in de kiem gesmoord vioolconcert  uit 1790/2 waarvan opname in voltooiingen van Hellmesberger en Fischer bestaan, maar die mijdt de soliste hier. Zulke andere pogingen zijn er ter vergelijking van o.m. Menuhin (EMI 310.188-9) en Kremer (DG 453.707-2). Al met al een boeiende, niet alledaagse registratie van een interessante jonge violiste, een van de velen die naar eigen expressie zoekt, ook al is die provocerend ongewoon.

Wie twijfelt, kan rustig bij Perlman (EMI 566.900-2), Kremer (Warner 0927-49773-2) of Grumiaux (Pentatone PTC 5186) blijven.