Brahms: Hongaarse dans nr. 14; Haydnvariaties op. 56a; Symfonie nr. 1 in c op. 68. Boedapest festival orkest o.l.v. Iván Fischer. Channel Classics CCS SA 28309 (67’28”). 2009

Iván Fischer heeft er in het algemeen een handje van nogal eigenzinnig te programmeren. Hier krijgen we daar een typisch voorbeeld van. Het begint met een pittig apéritief in de vorm van een Hongaarse dans die hij vanuit de bestaande versie voor piano vierhandig meer kleur en glans meegeeft door daarvoor een strijkorkest in te zetten. Volgen de gemoedelijke, licht verteerbare Haydnvariaties om te eindigen met de symfonie als hoofdgerecht.

Dat hij kleinere werken nieuw leven weet in te blazen, is genoegzaam bekend. Maar kan hij ook met de symfonie nog een nieuwe frisson teweeg brengen, zoals hij dat met andere symfonieën (van Beethoven, Mahler, Rachmaninov en Tchaikovsky) eerder op cd deed? De uitvoering bevat een paar typische eigenaardigheden, zoals we die van de dirigent gewend zijn, maar naar letter en geest klopt alles fraai en de ware climax is terecht bewaard tot het laatste deel: imposant in soli, tutti, spanning en ontspanning. Heel pakkend dus.

Het noopt ook tot het paraat houden van de uitvoeringen van Karajan (de oudste op DG 447.408-2), Abbado (DG 431.790-2), eventueel nog Klemperer (EMI 567.029-2) en hors concours, want quasi ‘authentiek’, Gardiner (SDG 702). Fischer dirigeert hier weer een electriserende uitvoering zonder enige grilligheid. Vol concentratie en overtuigingskracht, maar ook met warmte. Hij weet ook de luisteraar die deze werken al uit den treure heeft gehoord van maat tot maat te boeien en heeft daarvoor niet alleen een uitstekend hoogkwalitatief en volgzaam orkest ter beschikking, maar ook een goed opnameteam in een akoestisch zeer geschikte zaal: het Paleis der kunsten in Boedapest. Natuurlijk behouden die andere opnamen hun grote waarde, maar voeg deze daaraan toe. Een verdere aanbeveling lijkt onnodig.