Bach, J.S.: Vioolsolosonate nr. 3 in C BWV 1005 en -Partita’s nr. 2 in d BWV 1004 en nr. 3 in E BWV 1006. Isabelle Faust. Harmonia Mundi HMC 90.2059 (68’57”). 2009
Bach solosonates en partita’s ohne Ende. Hoewel? Pas nadat men de groot beletterde aankondiging op het omslag heeft gezien blijkt uit de kleinere lettertjes BWV 1004-1006 (en de ene cd) dat het feitelijk nog maar om de helft gaat. De violiste, die een mooie Stradivarius bespeelt, maakt in haar eigen stukje toelichting ook geen toespeling op een eventueel te volgen rest. Het zou jammer zijn wanneer die wens van haar vele bewonderaars onvervuld blijft. Maar laten we dankbaar zijn voor wat er vooreerst wel is want dat heeft groot kaliber.
Waar bijvoorbeeld Mullova (Onyx) haar Guadagni met darmsnaren bespande gaat Faust dus minder ver in een streven naar originele klank, maar verder beschikt ze over alle gewenste, ja bij zoveel concurrentie verlangde kwaliteiten om dit drietal werken heel serieus alle recht te doen. Om te beginnen beschikt Faust over een heel zeker stijlgevoel, wat duidelijk blijkt uit het ritme en het karakter van de dansen uit de Partita’s en de versieringen uit het begin van de Sonate. Dan is daar verder haar superieure techniek die bijvoorbeeld zorgt voor een gave stemming en in de fugatische delen voor een heel welluidend spel van zelfs de lastigste polyfone passages.
Voeg daarbij nog haar muzikale begrip van de materie dat blijkt uit een subtiele nadruk hier en een bijzonder dynamisch contrast daar. Zo wordt de grandeur van Bachs concepten prachtig tot leven gewekt. Veel zorg is ook besteed aan de eigen versieringen en toch klinkt het allemaal nogal streng. Wie wil kan dit alles vergelijken met wat de beste anderen – Perlman, Tetzlaff, Mullova, Fischer, Kremer en Podger – hebben laten horen. Maar waarom eigenlijk: geniet onbevooroordeeld van wat Isabelle Faust hier zo prachtig ook realiseert en hoop stiekem dat ze wordt overgehaald om gauw ook het resterende drietal uit de reeks op te nemen. Iets meer galm had de opname geen kwaad gedaan en zelf houd ik het voorlopig liever op de wat genuanceerder, muzikantesker Mullova.