Bononcini: Sinfonia nona en Sinfonia duodecima op. 4; Kamercantates Quando parli; Barbara ninfa ingrata; Alle sue pene intorno en Ecco Dorinda il giorno. Cyril Auvity (t) met L’Yriade. Ramée RAM 1006 (64’55”). 2009

Giovanni Battista Bononcini (1670-1757) werd door tijdgenoten op één  lijn gesteld met Händel en hun beider concurrentierelatie had in het Londen van de jaren twintig uit de achttiende eeuw een haast staatspolitieke dimensie. Een beroemd epigram uit het Londen van die tijd had zich – vrij vertaald – op de volgende wijze vrolijk gemaakt over de strijd tussen het tweetal: Nauwelijks te geloven dat deze eentonigheid / tussen diedeliedie en diedeliedom / aanleiding kan zijn voor zo’n grote twist. Bononcini gold bovendien als te conventioneel, te ouderwets. Elders op het Europese continent was trouwens de waardering voor Bononcini veel groter en dat terecht.

Maar ook al heeft de muziekgeschiedenis dat diedeliedie en diedeliedom netjes van elkaar gescheiden, is er geen aanleiding om zonder meer de verliezende componist die achterbleef op de koningsroute van Händel te miskennen. Veel werk van Bononcini die op allerlei fronten actief was zoals in die tijd gebruikelijk (hij schreef o.m. 12 Sinfonia’s olp. 3, 12 triosonates, een groot aantal wereldse cantates, het oratorium La Maddalena a‘ piedi di Cristo en de opera Griselda) begon pas in de jaren zestig vorige eeuw in de aandacht te komen.

Tenor Auvity en het uit 2 violen, cello, klavecimbel, aartsluit en gitaar bestaande ensemble L’Yride doen er stijlvol alles aan om de componist levendig en waardig de verdiende eer te betonen. Auvity met zijn lichte stem en duidelijke dictie levert zijn aandeel met veel expressieve nuancen af en suggereert veel gevoel, ook daar waar de diepgang niet zo groot is. Wanneer de Sinfonia’s veel weg lijken te hebben van Corelli, is dat niet zo verwonderlijk, want hij was destijds de dominante figuur. De instrumentalisten spelen fraai en laten ruimte voor versieringen. Zo wordt de luisteraar ruim een uur lang mooi uitgevoerde, goed opgenomen aantrekkelijke onbekende Italiaanse barokmuziek voorgeschoteld. Wie de smaak te pakken krijgt, moet aanvullend ook eens de cd Etcetera KTC 1202 van Fons Musicae proberen.