Bach, J.S.: 6 Fluitsonates BWV 1030-1035; Partita in a BWV 1013; Triosonate nr. 4 in G BWV 1039; Trio’s in e BWV 583, in g BWV 584 en in G BWV 586; Sonate in g BWV 1020. Ashley Solomon (traverse) en Terence Charlston (klavecimbel). Channel Classics CCS 14798 en 18498 (2 cd’s, 70’32”en 57’18”). 1998/9

De fundamentele zes Fluitsonates BWV 1031/35 kunnen précis passen op een enkele cd, maar wie – zoals Solomon en Charlston – een door de klavecinst voltooide vorm van BWV 1032 toevoegt, krijgt ineens behoefte aan een tweede cd die mooi met andere werken voor fluit en klavecimbel te vullen is. Hooguit puristen kunnen wat te klagen hebben over de procedure wanneer ze eraan twijfelen of BWV 1031, 1033 en 1020 wel van Bach zelf zijn. Van BWV 1033 is bekend dat het werk oorspronkelijk als fluitsolo was bedoeld en dat zoonlief C.Ph.E. Bach later de baspartij toevoegde.

Spelend op een mooie barokfluit van Rod Cameron uit 1997 naar een model van Denner, c.q. op een Ruckers kopie van Andrew Garlick uit 1998 is om te beginnen aan elementaire instrumentaal-stilistische voorwaarden voldaan. De uitvoerenden maken echt iets bijzonders van dit repertoire. De verklankingen maken hoorbaar dat deze werken zijn geschreven in een betrekkelijk gelukkige tijd van Bach: ze klinken vriendelijk en inventief. Solomon heeft een warme, fluwelige en toch krachtige toon, fraseert fraai en verleent de langzame delen een aardige streling. Lange melodielijnen worden keurig ‘uitgezongen’. Verder is de aanpak heel direct en levendig. Ademcontrole is geen punt, hinderlijke bijgeluiden ontbreken. De tempi zijn goed gekozen en Charlston begeleidt heel stimulerend. Het enige vraagteken dat blijft, is waarom waar nodig geen gamba meedoet.

Wie dat van wezenlijk belang vindt, moet eens Bennett (ASV CDQS 6108 of RSN 3008), Hazelzet (Glossa GCD 920807), See (Harmonia Mundi HMU 90.7024/5 of zelfs Galway (RCA 09026-62555-2) proberen.