Borodin: Strijkkwartetten nr. 1 in A en 2 in D; Strijksextet in d. Lindsay kwartet. ASV CDDCA 1143 (73’). 1986

Borodin: Strijkkwartetten nr. 1 in A en 2 in D. Borodin kwartet. Chandos CHAN 9965. (72’18”). 1979

Als professor in de chemie had Borodin blijkbaar tijd genoeg om te componeren. In het ‘Machtige hoopje’ hield hij zich voornamelijk bezig met kamermuziek. Van zijn beide strijkkwartetten is het Tweede vanwege prachtige langzame deel, de Nocturne het bekendst. Het kan slecht of met de verkeerde intentie uitgevoerd makkelijk tot kitsch worden.

Maar beiden bovengenoemde uitvoeringen vermijden die indruk stellig. Van het tweetal is die van het Borodin kwartet de meest ‘echt Russische’ van sfeer, zij vestigden een soort gouden standaard, maar ook de Lindsay’s treffen deze muziek op heel idiomatische wijze. Het is bijvoorbeeld van voordeel dat ze het scherzo uit het eerste kwartet wat langzamer spelen, meer in danssfeer en dat ze de structuur van de finale uit het tweede kwartet mooier uiteenrafelen. Het beroemde andante spelen de Engelsen wat instinctiever en gevoeliger. Maar uiteindelijk doen beide versies niet veel voor elkaar onder. Een punt in het voordeel van de Engelsen is dat ze met aanvullende strijkers nog ruimte vonden voor de twee als enige overgebleven delen uit het Strijksextet. Bovendien klinkt hun nieuwere opname wat beter.