Beamish: Symfonie nr. 1; Vioolconcert; Fluitconcert Callisto. Anthony Marwood (v), Sharon Bezaly (fl) met met Royal Scottish orchestra o.l.v. Martyn Brabbins. BIS CD 1601 (78’35”). 2010
De Eerste symfonie (1992), het eerste orkestwerk van de componiste maakt meteen een krachtige indruk. Het gaat om een reeks dubbele variaties waarin zowel de traditionele Schotse doedelzak en een omschrijving van psalm 104 een rol spelen. Merkwaardig genoeg leidt dat tot een heel overtuigende symfonie als zodanig. Misschien kan het werk anders worden uitgevoerd dan hier, maar veel ovrtuigender lijkt moeilijk haalbaar.
Uit 1994 dateert het Vioolconcert dat in de partituur wordt voorafgegaan door citaten uit Erich Maria Remarque’s boek over de Eerste Wereldoorlog Im Westen nichts Neues en dat begint met een tamelijk fel conflict tussen solist en orkest in het eerste deel, vervolgt in een bezonnen intermezzo en eindigt met een finale die een iets positiever sfeer ademt, hoewel de geest niet echt optimistisch is. In dit werk is een opvallende partij weggelegd voor de cimbalom. Anthony Marwood houdt een welsprekend en aansprekend mooi pleidooi voor het werk.
Callisto (2005) is een best bijzonder Fluitconcert dat weer op heel exotische andere literatuur is gebaseerd. Ditmaal gaat het om Ovidius’ Metamorfosen. Om even het geheugen op te frissen: Callisto is als dochter van de Arcadische vorst Lycaon en werd bij Zeus de moeder van Arcas en een nimf uit het gevolg van Artemis. Om haar te beschermen tegen de woede van de jaloerse Hera veranderde Zeus haar in een berin en plaatste hij haar later als Grote Beer aan de hemel, terwijl Arcas werd verheven tot Kleine Beer.
Muzikaal vertaalt Beamish dat in de vorm van een fluitconcert. Callisto’s vier gedaanten worden vertegenwoordigd door 4 fluittypes en de ‘hemelse beelden’ van Diana, Jupiter en Juno respectievelijk door hoorn, trombone en trompet. Dat munt uit in muziek die bij toerbeurt grillig, klaaglijk en bovenzinnelijk is. Wat de virtuoze Bezaly en de belangrijke solisten uit het orkest laten horen, is hoogst bewonderenswaardig.