Berlioz: Harold en Italie op. 17; Les nuits d’été op. 7; uit La damnation de Faust op. 24 ‘Le roi de Thulé’. Antoine Tamestit (va) en Anne Sofie von Otter (ms) met Les musiciens du Louvre o.l.v. Marc Minkowski. Naïve V 5266 (73’04”). 2011
Een niet alledaags en daardoor mogelijk juist aantrekkelijk Berliozprogramma. Minkowski heeft op Berliozgebied (net als Gardiner) zijn sporen verdiend, bijvoorbeeld met zijn Symphonie fantastique en Herminie (DG 474.209-2) uit 2003 en later ook ‘live’ tijdens een concert in Utrecht.
Met zijn echt Franse orkest en gewetensvolle authentieke intenties brengt hij voor zijn solisten om te beginnen de juiste klank mee. Voeg daarbij zijn assertieve musiceerhouding en er is al een stevige, mooie basis gelegd.
En Antoine Tamestit die zich bij wijze van spreken met het Orchestre de Paris al inspeelde voor deze opname van Harold en Italie wapende zich met de ‘Mahler’ Stradivarius uit 1672 eveneens voor deze onderneming. Na zijn landgenoot Caussé met diverse opnamen op zijn naam (met Plasson op EMI 754.237-2, met Gardiner op Philips 446.676-2 is hij een van de weinigen die Tabea Zimmermann (LSO Live LSO 0040) naar de kroon steekt. Tamesit doet zowel de dromerige als de gepassioneerde kanten van Harold alle recht en krijgt een geweldige begeleiding.
Anne Sofie von Otter werkte in 1988 (!) al mee aan de DG opname 445.823-2 onder Levine. Maar daar was ze slechts zoals Berlioz het oorspronkelijk bedoelde één van de vier solisten en hier heeft ze – zoals meestal – het rijk alleen.
Misschien doet de Zweedse de sensuele aspecten van het werk wat minder recht wedervaren dan Crespin (Decca 460.973-2) die decennia geleden de gouden standaard vestigde. Maar het mooi duidelijke profiel, de fraai gedefinieerde frasering maken haar voordracht zeer de moeite waard. Vooral in ‘Au cimitière’ en ‘Absence’ schittert ze. Ook een vergelijking met Balleys (Harmonia Mundi HMC 90.1522), Gens (Virgin 545.422-2) en Graham (Sony SK 62730) doorstaat ze glansrijk.
‘Autrefois un roi de Thulé’ uit La damnation de Faust (een aria van Marguerite, de rol die ze al eens volledig zong op DG 453.500-2 met Myung-Whun Chung als dirigent) is een fijne toegift. Op Van Otters Frans valt niets aan te merken.