Bruch: Romance in F op. 85; Schubert/Tabakova: Arpeggione sonate in a D. 821; Tchaikovsky/Rysanov: Variaties op een rococothema op. 33. Maxim Rysanov met het Zweeds kamerorkest o.l.v. Muhai Tang. BIS SACD 1843 (52’18”). 2011

Het enige oorspronkelijke werk voor altviool en orkest op deze cd is de Romance van Bruch uit 1911, die we onder meer heel mooi kenden van Joeri Bashmet (RCA 09026-63292-2) en Gérard Caussé (Erato 8573-89229-2). Hier is het werk haast bijzaak, een luchtig, fraai gespeeld voorgerecht.

Rysanovs eigen Tchaikovsky bewerking blijft wat de aanpassingen van de oorspronkelijke cellopartij aangaat binnen redelijke grenzen. De orkestpartij bleef in oorspronkelijke staat gehandhaafd en alleen de solopartij moest worden herzien, waarbij de solist sommige passages in originele staat behield, andere een octaaf omhoog transponeerde. Dat leidt tot verschillende resultaten, in de tweede variatie valt het resultaat wat tegen, in de derde is het juist bijzonder mooi. Wie het origineel in optima forma wil horen, kan bij Wallfisch (Chandos CHAN 8347), Rostropovitch (DG 447.413-2) of de jonge Chang (EMI 556.126-2) terecht.

Wat Schuberts Arpeggione sonate betreft keerde helaas nog niemand terug tot het origineel uit 1824, maar hier wordt een vlucht naar voren genomen door de Bulgaarse bewerkster Dobrinka Tabakov (1980) die intussen in Londen werkzaam is. Zij voorzag de solopartij van strijkersbegegeleiding door Schuberts mooie melodielijnen slingerend door het orkest te laten overnemen. Interessant en aardig klinkt het resultaat wel, maar echt helemaal overtuigend niet.

Dat Rysanov een prachtig pleidooi voor dit drietal werken houdt, is buiten kijf en ook de orkestbegeleiding is toegewijd en ad rem. Voeg daarbij de als meestal voortreffelijke opnamekwaliteit en deze uitgave is op z’n minst erg interessant, hoewel misschien minder goed tegen herhaling bestand. 

Vergelijkingsmateriaal bieden hier vooral Maisky (Philips 412.230-2), Wispelwey (Channel Classics CCS 9696) en Queras (Harmonia Mundi HMC 90.19030).