Bach: Partita’s nr. 4 in D BWV 828 en 6 in e BWV 830. Freddy Kempf. BIS CD 1330 (66’03”). 2005

Wie deze ook opnametechnisch heel geslaagde opname heeft beluisterd, kan eigenlijk alleen maar betreuren dat de jonge Brit Kempf de overige vier Partita’s niet heeft vastgelegd.

Hoe deze werken op de piano kunnen en misschien moeten klinken, hoorden we eerder overtuigend van mensen als András Schiff (Decca 475.8234), Angela Hewitt (Hyperion CDA 67191/2) en Richard Goode (Nonesuch 7559-79698-2).

Maar ook Kempf weet goed raad met deze werken. Hij speelt ze met een inherente ritmische vitaliteit die de muziek bevleugelt, zijn articulatie is gevarieerd, de eb en vloed werking van de frasen verloopt soepel, de harmonische spanningen vestigen hun indruk en er wordt gedifferentieerd tussen de krachten van de contrapuntiek.

Het gegeven wordt zonder veel opsmuk opgevat zoals het is: helder en duidelijk. In de prachtige Sarabande (het langste van alle delen) klinkt gelukkig ook veel gevoel door. Wie genoeg heeft aan dit tweetal werken uit de reeks, is hiermee goed af.