Beethoven: De 10 vioolsonates. Isabelle Faust en Alexander Melnikov. Harmonia Mundi HMC 90.2025/7 (3,5 cd’s + 1 dvd SP 104 uit 2006, 3u 38’ + 36’). 2008

Wie op cd gebied een soort Rupsje nimmer zat is, kan niet anders dan deze nieuwe opname van overbekend materiaal warm begroeten. Natuurlijk, daar mogen al uitblinkers als Schneiderhan/Kempff (DG 463.605-2), Grumiaux/Haskil (Philips 442.625-2), Menuhin Kempff (DG 415.874-2), Perlman/Ashkenazy (Decca 421.453-2), Kremer/Argerich (DG 447.058-2, 476.7256-2), Dumay/Pires (DG 471.495-2) en Mutter/Orkis (DG 457.619-2) zijn voorgegaan, het nieuwe duo heeft bij de prominentsten nu een eigen plek verworven en verdiend. Dat is geen toeval want beiden vestigden met ander materiaal al eerder de aandacht op zich.

Natuurlijk is het eigenlijk onmogelijk om zich nog zodanig te profileren dat de mooiste, interessantste versies uit verleden worden overklast. Maar ze worden wel geëvenaard. 

Hoewel Beethoven deze werken dacht als ‘voor piano en viool’ nog in de geest van Mozart zorgde hij dat beide spelers volkomen gelijkwaardig opereerden zoals dat hoort bij echte kamermuziek. Van die gelijkwaardigheid, van een ineengrijpen is hier duidelijk sprake.

De interpretatieve uitersten schuilen in de lyrische Frühling- en de dramatische Kreutzer sonate. In beide gevallen treft het nieuwe duo rijkelijk nuancerend, waar nodig heel verfijnd of juist veel feller de juiste toets. Hoe beter de pianist is, des te geïnspireerder raakt de violist(e). Dat is hier duidelijk het geval. Het is goeddeels te danken aan de heel verbeeldingsvolle aanpak van Melnikov. Faust valt vooral op door haar fijnzinnige spel dat de lyriek ten goede komt. Maar ze weet ook voldoende kracht en dramatiek op te wekken.

Het bijzondere van deze uitgave is verder dat de als dvd gemarkeerde vierde cd niet alleen een reportage van ruim een half uur in dvd vorm in de geest van ‘the making of’ biedt, maar ook in cd gedaante de belangrijke Kreutzer sonate die op de eerdere cd’s mankeert. Het is hoe dan ook zaak cd speler, verdere muziekinstallatie, dvd speler en tv onderling te verbinden. 

Tenslotte blijven van bovengenoemde alleen Kremer/Argerich, Perlman/Ashkenazy en Dumay/Pires als onderling verschillende, maar evenwaardige rivalen over.