CD Recensies

BINCHOIS: CHANSONS

 

Binchois: Adieu mes très belles amours; Amoureux suy; Je ne pouroye estre joyeux; Se la belle n’a voloir; Qui veut mesdire; Mon seul et souverain désir; Les très doulx yeux; Adieu, jusque je je vous revoye; Tant plus ayme; Esclave puist yl devenir; Adieu mon amoureux joye; Ockeghem: Déploration sur la mort de Binchois; Mort tu es navré/Miserere. Graindelavoix o.l.v. Björn Schmelzer. Glossa GCD P32102 (73’52”). 2006

 

Iedere nieuwe uitgave met muziek van Binchois, ‘père de joyeuseté’ zoals hij hier is aangeduid, is welkom, want zo geweldig is hij in de cd catalogus niet vertegenwoordigd. Als het dan nog gaat om zo’n puik verzorgde, heel stijlvolle reeks van elf van zijn liederen als deze, is dat een extra reden voor een warm onthaal.

Er is alle reden om Binchois te beschouwen als een groter liedcomponist dan zijn tijdgenoot Dufay. Dat laatstgenoemde meer populariteit geniet is misschien niet zo verwonderlijk want Binchois’ liederen geven hun geheimen minder snel prijs en bezitten een wat geringer expressief bereik. Dufay maakt meteen indruk, naar Binchois moet men vaker luisteren.

Deze nieuwe cd nodigt daar zeer toe uit. Schmelzer en de zijnen – de zevenkoppige menestrels du bouche zangers en de twee vedels, harp en luit bevattende joueurs de bas instruments – zorgen met hun geschakeerde, wisselende bezettingen voor intensiteit en afwisseling genoeg. De crux van een optimale verklanking van dit materiaal schuilt in de manier waarop men het moois naar voren wil brengen. Schameler streeft er duidelijk naar om de expressieve kwaliteiten goed naar voren te laten komen, terwijl iemand als Vellard (Virgin 545.285-2) in dat opzicht terughoudender was. Vergelijk eventueel ook Kirkman (Hyperion CDA 67474). Des te interessanter beide opvattingen eens naast elkaar te horen. Het blijft verbazen dat bepaalde stanza’s geen tekst hebben om de instrumenten meer gelegenheid te geven. Mooi dat het programma in afgerond met een soort Tombeau de Binchois van Ockeghem. Met een uitgave als deze maakt de Binchois discografie in kwaliteit goed wat aan kwantiteit ontbreekt.