Bach, J.S. Suites voor solo altviool nr. 1-6 BWV 1007/12 (bew. Caussé) Gérard Caussé (va); Rilke: 6 Teksten. Laurent Terzieff (rec.). Virgin 907.665-2 (2 cd’s, 2u 39’05”). 2010

Begrijpelijk dat altviolisten zich benadeeld voelen door vader Bach, die wel prachtige solowerken schreef voor viool, cello, fluit en luit en die tenminste de viola da gamba nog voorzag van sonates, maar de altviool links liet liggen.

Om toch aan zijn trekken te komen, bewerkte Caussé de zes cellosonates die hij hier ten gehore brengt. Om zijn programma in een breder perspectief te plaatsen nodigde hij een ouder icoon uit de Franse theater- en filmwereld, Laurent Terzieff (1953-2010) uit om gedichten van Rilke in een Franse vertaling voor te dragen. Gekozen werd voor Rilke omdat deze lang in Parijs doorbracht, bevriend was met de beeldhouwer Rodin en in zijn werk enigszins verweven was met de Franse cultuur.

Het moge duidelijk zijn: daarmee is deze uitgave vooral bestemd voor de Frans sprekende wereld (zolang er geen Duits origineel of een Nederlandse vertaling wordt geleverd). Teksten als ‘Pour écrire un seul vers il faut avoir vu beaucoup de villes, d’hommes et de choses’, ‘Chevaucher, chevaucher, chevaucher le jour, la nuit, le jour, le carrousel (Jardin du Luxembourg), ‘heure grave’, ‘Le livre de la pauvreté et de la mort’ en ‘Neuvième élegie’ – thema’s over leven en dood - zullen niet voor iedereen in de Lage Landen gesneden koek zijn. Maar de altist oordeelde dat Terzieff ‘leven in elk van de suites blies’. Met programmeerbare cd spelers kunnen ze makkelijk worden overgeslagen.

Blijven de Suites. Het is duidelijk dat Caussé niet behoort tot de musici die nadrukkelijk een ‘authentieke’ vertolkingsstijl voorstaan. Met zijn prachtig klinkende Gaspard da Salo uit 1560 blaast hij op zijn manier leven in de muziek. Dat gebeurt op nog haast lichtelijk romantische wijze met vrijelijk gebruik van rubato, ouderwets gebroken akkoordenspel en een gemis aan versieringen. In de Preludes valt tegen dat rubato weinig in te brengen, in de kortere delen, de gestileerde dansen, stoort het lichtelijk. Behalve bijvoorbeeld in de heel mooi uitgevoerde Sarabande uit Suite nr. 5. Als geheel slaagde Suite nr. 3 met een zwakke Allemande, Sarabande en Gigue het minst.

Maar altisten moeten zeker kennis nemen van deze onderneming.