Berlioz: Harold en Italie op. 16; Balletmuziek uit Les Troyens. Tabea Zimmermann (va) met het Londens symfonie orkest o.l.v. Colin Davis. LSO Live LSO 0040 (52’18”). 2003

Er zou nauwelijks aanleiding zijn om anno 2012 nog eens de aandacht te vestigen op deze uitgave, ware het niet dat deze voor een spotprijs is heruitgegeven. De speelduur mag wat kort zijn, maar kwaliteit gaat hier boven kwantiteit.

Davis geldt terecht sinds de dagen dat hij voor Philips een prachtige Berliozreeks afleverde als een der beste Berliozvertolkers en dat demonstreert hij hier andermaal. Toen, in 1975, nam hij Harold en Italie heel mooi met Nobuko Imai op en daarvoor had hij het op EMI in 1962                                                          al eens met Menuhin vastgelegd.

Opvallend is dat naarmate de tijd verstreek bij Davis de tempi telkens wat sneller werden en de klank heel Frans lichter. Nadat ze begin jaren tachtig bescheiden, maar markant haar visitekaartje op Gidon Kremers Lockenhaus Festival afgaf heeft Tabea Zimmermann zich ontwikkeld tot een der beste en interessantse huidige altviolisten. Momenteel zijn er weinig vakgenoten die haar invulling van de solopartij zo sprekend en gaaf zullen nadoen.

De aanvullende balletmuziek is een sfeervolle oude bekende, ontleend aan Davis’ opname van de volledige opera. Het enige wat enigszins wringt, is – juist omdat de uitvoeringen zo geweldig zijn - de geringe speelduur van het geheel.