Bach, J.S.: Suites voor cellosolo nr. 1-6 BWV 1007/12. Pieter Wispelwey. Evil Penguin Classics EPRC 0012 (2 cd’s 1u 13'43" + dvd 52'). 2012

Van alle grote cellisten sinds Pablo Casals (EMI 562.611-2), Fournier (DG 449.711-2), Isserlis (Hyperion CDA 67541/2), Rostropovitch (EMI 555.563-2) en Mørk (Virgin 545.650-2) behoort Pieter Wispelwey tot de weinigen die de kern van deze muziek waarschijnlijk het dichtst benaderen.

Wat op cd is gedocumenteerd wierp hij zich nu driemaal op deze materie al heeft hij de werken natuurlijk veel vaker gespeeld. De eerste keer was in 1991 (Channel Classics CCS 01090), de tweede keer in 1998 (CCS 12298) en nu, ter viering van zijn vijftigste verjaardag is er een driemaal is scheepsrecht poging. Waarom nogmaals?

Redenen genoeg. Om te beginnen beschouwde Wispelwey deze eeuwige nieuwe uitdaging met nieuwe inzichten, gesterkt door musicologisch advies van musicologen Laurence Dreyfus en John Butt van het Magdalen College in Oxford waar in deze historische omgeving ook de dvd bonus opname werd gemaakt.

In de tweede plaats ruilde de cellist zijn Guadagni instrument in voor een barokcello van Rombouts die een halve toon lager (op 392Hz) is gestemd. En in de derde plaats vond hij een nieuw onderdak bij het jonge Belgische hightec merk Evil Penguin.

Dat alles bijeen leidt tot een inderdaad nieuwe ervaring. Niet dat de opvatting van de cellist fundamenteel is veranderd, maar hier en daar is wel sprake van een kleine accentverschuiving, een even afwijkende frasering, een iets ander tempo en wat steeds opvalt is een winst aan letterlijke en figuurlijke diepte. Hiermee treedt Wispelwey enigszins in de voetsporen van Anner Bijlsma met zijn barokcello (RCA RD 70950). Ook nu weer is de klank warmer dan normaal, maar gelukkig niet diffuus wat helpt bij het onderstrepen van de fijnzinnigheid en de intimiteit van deze werken zonder hun moeilijkheidsgraad te verbergen.

Al met al blijkt hier driemaal een zegevierend scheepsrecht.